No Products in the Cart
Roman
İçinde duyduğu haber açlığını giderebileceği heyecanıyla yerinde oturamayan Filiz uzun zamandır Müdür Bey'i ayakta dinliyordu.
Hogır ismini duyunca hiç bilmediği bir yerden sinesine bir ok saplanmış gibi sendeledi. Kirpikleri yerinde duramıyordu. Göz bebekleri sonuna kadar açıldı bir anda koltuğa yığılı- verdi. Hemen koltuğun ucuna oturmuş duruyordu. O kadar hafif temas ediyordu ki adeta oturmuyor, tutunuyordu.
Yalvaran gözlerle müdür beye bakıyordu.
"Adını tekrar edebilir misiniz?" dedi.
Bu ciddi arzu müdürü de şaşırtmıştı.
"Neden?" dedi.
"Bir ışık arıyorum Müdür Bey. Ruhumdaki karanlığı aydınlatacak bir ışık."
"Hogır Özdilek, başka bir bilgi yok burada. Milli eğitim müdürlüğüne sorarsanız belki çocuğu bulabilirsiniz. Aileden geriye kalan tek kişi şimdilik bu gözüküyor."
