Sepetinizde ürün yok.
Roma
Çinde olduğu haberin açlığını giderebileceği heyecanıyla yerinde oturamayan Filiz, uzun süre saklanan Müdür Bey'i ayakta dinliyordu.
Hogır sesini duyunca hiç bilmediği bir yerden sinüsüne bir ok saplanmış gibi göndermişti. Kirpikleri yerinde duramıyordu. Göz bebekleri sonuna kadar açıldı bir anda koltuğa yığıldı. Hemen koltuğun ucuna ürünler. O kadar hafif temas ediyordu ki neredeyse oturmuyordu, tutunuyordu.
Yalvaran gözlerle müdür beye bakıyordu.
"Adını tekrarlayabilir misin?" dedi.
Bu ciddi arzu müdürü de şaşırtmıştı.
"Neden?" dedi.
"Bir ışık arıyor Müdür Bey. Ruhumdaki devam ediyor aydınlatacak bir ışık."
"Hogır Özdilek, başka bir bilgi yok burada. Milli eğitim müdürlüğüne sorarsanız belki çocuğu bulabilirsiniz. Aileden geriye kalan tek kişi şu anda görünüyor."
